وبلاگ

 نسل جدیدی از فروشگاه های بزرگ خرده فروشی در حال ظهور است که می توانند نگرش مصرف کننده نسبت به خرید را تغییر دهند. برای درک بهتر روند فعلی، شناخت آنچه در جهان در حال توسعه درباره صنعت خرده فروشی می‏گذرد، اهمیت دارد. خبر آغاز به کار فروشگاه های بزرگ از گوشه کنار پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ کشور شنیده می‏شود. در حالی که بزرگترین خرده فروشی جهان یعنی وال مارت نمی‏تواند از بازار ایران سهمی‏ببرد، چرا که شرکتی آمریکایی است، رقبای اروپایی آن چشم به جیب مصرف کننده های ایرانی دوخته اند. البته این توجه تنها مختص ایران نیست، بلکه فروشگاه​های زنجیره​ای جهان، به خصوص پس از بحران مالی سال 2008، بازارهای آسیایی را مکان مناسبی برای توسعه خود یافته اند و با توجه به روند رو به رشد اقتصادهای آسیایی و  این قاره پهناور طی یک دهه آینده اصلی ترین هدف شرکت های خرده فروشی خواهد بود.

صنعت خرده فروشی در آسیا به طور متوسط سالانه 9 درصد رشد را تجربه می‏ کند و ارزش آن اکنون به 1 هزار میلیارد دلار رسیده​است و انتظار می‏رود که تا سال 2020 ارزش آن به بیش از دو برابر میزان فعلی برسد. حتی در دوران رکود مالی جهانی اخیر نیز آسیا جزو معدود مناطقی بود که بازار خرده فروشی در آن رشد کرد. به همین خاطر نیز خرده فروشی های جهانی تمرکز بیشتری را معطوف به تمرکز خود در بازارهای آسیایی کرده اند. وال مارت (Wal-Mart) و تسکو (Tesco) برنامه​هایی را برای توسعه سریع خود در آسیا تدارک دیده​اند. البته جای تعجبی هم نیست چرا که طبق پیش بینی​ها، در سال 2014 سود خالص بخش خرده فروشی در بازارهای آسیایی به 8.5 هزار میلیارد دلار خواهد رسید. رشد روز افزون طبقه متوسط در کشورهای در حال توسعه آسیایی باعث شده که توجه مصرف کنندگان به برندهای خارجی جلب شود. مصرف کنندگانی که تا دیروز انتخاب​هایشان محدود به تولیدکنندگان داخلی بود، امروز با دانمه وسیعی از محصولات خارجی مواجه شده اند که توانایی خرید آن ها را نیز پیدا کرده اند. به همین خاطر پیش بینی شده است که طی سال های پیش رو، میانگین رشد خرده فروشی در آسیا، 2 تا 3 درصد بیشتر از رشد جهانی آن باشد.

مدت ها پیش از آنکه برندهایی مانند لویی ویتون، شنل و تیفانی پا به چین بگذراند، توان بالقوه این کشور برای تبدیل شدن به سرزمین خریداران کشف شده بود. در سال 1840 که بازرگان انگلیسی نوشته است: “اگر ما می‏توانستیم چینی ها را متقاعد کنیم که تی شرت هایی که فقط 30 سانتیمتر بلندتر هستند را بپوشند، آن گاه کارخانه های لانچشر باید شبانه روز کار می‏کردند.” در حالی که سال هاست دیگر کارخانه های لانچشر تعطیل شده اند، اکنون مصرف کنندگان چینی نه فقط لباس، بلکه تقریبا برای خرید هر محصولی اشتیاق نشان می‏دهند. در سال 2013 فروش شرکت هوگو باس (Hugo Boss) در شهرهای بزرگ چین نسبت به سال پیش از آن، 73 درصد رشد کرده است. چنین داستانی کم و بیش برای دیگر برندهای لوکس جهان نیز صدق می‏کند. بربری (Burberry) رشد فروش خود در سال گذشته را مدیون چینی هاست. لویی ویتون (Louis Vuitton) نیز که زمانی بخشی قابل توجهی از فروش خود را از بازارهای ژاپن کسب می‏کرد اکنون حضور خود در چین را توسعه می‏دهد. طبق پیش بینی ها، بازار کالاهای لوکس در چین سالانه 18 درصد رشد خواهد کرد و در سال 2015 به 27 میلیارد دلار خواهد رسید. البته این رشد بازار تنها محدود به کالاهای لوکس نیست، ارزش بازار خواروبار  در چین از 597 هزار میلیارد دلار در سال 2013 به 1000 هزار میلیارد دلار در سال 2015 خواهد رسید. شاید به همین خاطر باشد که تقریبا تمامی‏خرده فروشی های بزرگ جهان مانند وال مارت آمریکایی و کرفور فرانسوی تلاش دارند تا کاهش فروش خود در کشورهای توسعه یافته را از طریق اقتصادهای نوظهور و به خصوص چین جبران کنند. البته در این میان خرده فروشی های داخلی نیز بیکار ننشسته اند. در کشورهای در حال توسعه، خرده فروشی های بزرگی ایجاد و رشد کرده اند تا بتوانند با رقبای خارجی به رقابت بپردازند.